SEN z Lorda Byrona

Dwoiste życie nasze: sen ma świat udzielny

Śród otchłani, nazwanych bytem i nicestwem,

Nazwanych, lecz nieznanych, - sen ma świat udzielny,

Z rzetelną władzą rządząc nad marnym królestwem.

Mary i życie biorą, i postaci noszą,

Rozczulają i dręczą, i łechcą rozkoszą.

Troski dzienne ciężarem przywalają sennym

I ujmują ciężaru naszym pracom dziennym.

One się do istoty naszej mogą wcielić,
Zabrać połowę czasu i byt nasz podzielić.

Jak posłańce wieczności - błysną i przepadną,

Jako przeszłości duchy - często przyszłość zgadną,

Jak wróżące Sybille - ciemność do ich ręki

Składa tyrańskie berło rozkoszy i męki.

One, gdy zechcą, na to przerobić nas mogą,

Czym nie byliśmy nigdy; - one rażą trwogą,

Wywołując cień z grobów. - Więc mary są cienie?

Przeszłość nie jestże cieniem? czymże jest marzenie?

Robotą duszy, - dusza może wyprowadzić

Z nicestwa światy nowe i na nich osadzić

Doskonalsze od ziemskich kształty promieniste,

Wlać im duch trwalszy, niźli w ciała rzeczywiste.