Od dłuższego czasu nie pamiętam swoich snów. Właściwie od
prawie trzech tygodni. Nie wiem czym to jest spowodowane. Może to i lepiej, bo
moje sny stawały się coraz dziwniejsze. Nie mając możliwości opisywania
"onirycznych podróży", może napiszę trochę o tym co się u mnie
dzieje. Prawie dwa tygodnie temu, spędziłem weekend na Ursynaliach w Warszawie.
W końcu zobaczyłem na żywo mój ulubiony zespół, czyli Nightwish'a.
Szkoda
tylko, że ludzie zachowywali się jak bydło i zamiast skupić się całkowicie na
chłonięciu muzyki, musiałem niemal walczyć o przetrwanie. Żal mi było młodych
dziewczyn, które były niemal miażdżone przez tłum. Poza tym co chwilę
przepływało mi nad głową jakieś tłuste i obleśne cielsko. Moim odkryciem na tym
festiwalu był Jelonek. Miał świetny kontakt z publiką. Polecam. Bardzo dobrze
wypadł też Limp Bizkit. Podróż powrotna pociągiem okazała się dla mnie dość
bolesna. Gdy wsiadałem do pociągu, mając obie ręce zajęte niesieniem bagażów,
zatoczył się już trochę podchmielony jegomość przede mną i mnie potrącił.
Spadłem na metalowe stopnie od wagonu, a gdybym się w ostatniej chwili nie
zaparł, to pewnie wpadłbym między peron, a pociąg. Jakoś się spiąłem i
wysiłkiem woli wpełzłem do pociągu. W podróży starałem się jakoś ignorować ból,
ale w domu okazało się, że moje nogi były dość mocno zakrwawione. Na szczęście
poza bolesnym obtłuczeniem nic gorszego się nie stało. Poza tym przeciąga się
remont balkonu, a całe mieszkanie pokrywa biały, drobny, ceramiczny pył od
cięcia kafelków. Przypomina to trochę scenerię po wybuchu wulkanu. A z bardziej
pozytywnych rzeczy.
Wczoraj zobaczyłem film z USG mojej siostry. Prawdopodobnie
będę miał siostrzenicę, choć to nie jest jeszcze pewne. Maleństwu chyba się nie
podobało to podglądanie, bo zakrywało drobnymi rączkami twarz. Potem się
jeszcze spotkałem ze znajomymi, których już prawie od roku nie widziałem. Ich
trzyletni syn nadal nic nie mówi poza "mhhm" lub "Yyy Yyy".
Cały czas jest niesamowitym urwisem niczym mały przenośny Armagedon. Wracając
wczoraj wieczorem do domu nie musiałem oglądać meczu, by wiedzieć co się
dzieje. Najpierw słyszałem gwizdy i
różne inne epitety wyrażające dezaprobatę, a po jakimś czasie z dziesiątków
mieszkań wydobyły się okrzyki radości.
Docierając do domu już się domyślałem
remisowego wyniku meczu Polska-Rosja. Nie jestem kibicem. Piłka nożna mnie nie
interesuje, ale ciekawie jest obserwować jak niemal cały kraj
"oszalał". Dziś natomiast spędziłem pierwszy dzień w nowej pracy.
Zdziwiłem się, że zostałem zaproszony do budynku, który przyśnił mi się kilka
miesięcy temu (Ponaddźwiękowy tramwaj i monstrualny czołg). Nie wiem co z tego
wyniknie. Szef jest bardzo zadowolony z tego co robię, dużo obiecuje, ale jakoś
mu nie ufam. Ciągle krytykuje innych pracowników, gdy tylko nie ma ich w
pobliżu. Przyszłość wszystko zweryfikuje...
A jeszcze na koniec zmieniając temat. Ostatnio wkręcił mi
się ten utwór Janusza Radka, który jest muzyczną interpretacją wiersza Haliny
Poświatowskiej o tym samym tytule.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz